Laatste week

Het zal de trouwe lezer wel zijn opgevallen dat de laatste blog alweer een tijdje geleden is. Er is sindsdien van alles gebeurd. Vorige week hebben twee gasten op een scooter het rechterachterraam van mijn auto stuk geslagen om te kijken of er iets interessants in mijn auto lag. Ja, mijn vuile was lag erin. En daar waren ze niet in geïnteresseerd. Het gevolg van zoiets is, dat je de hele dag bezig bent met de rotzooi opruimen, aangifte doen, een nieuwe ruit laten zetten.

De mobilisatie van de leidingen loopt voorspoedig. Alles is zo'n beetje wel op het werk, en maandag 30 maart gaan we beginnen om alles aan elkaar te knopen. Je hebt leidingen die in het water drijven (de gele op de foto) , en leidingen die op het land gemaakt moeten worden (de bruine onderop). Van allebei moet ongeveer 1.000 meter gemaakt worden.

Qua werk loopt alles dus nog prima. Het is echt een hele drukke week geweest, en afgelopen vrijdag en gisteren merkte ik toch voor het eerst wel iets van vermoeidheidsverschijnselen. Maar die verdwenen gisterenavond bij aankomst in het hotel als sneeuw voor de zon: de hele lobby stond vol met wannabe-missen-Le Havre. Ik moest er zelfs met een boog omheen lopen, zoveel stonden er. Het bleek dat ons hotel de lokatie was voor de voorverkiezing! Deze opportunity kon ik natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Ik maakte een praatje met de huidige miss Le Havre, en Miss Dauphiné, en opeens vroegen ze of ze met mij op de foto mochten. Aangezien ik niet de moeilijkste ben, stemde ik na enig overwegen toe.

Trouwens, met die lokale franse aannemers valt niet te werken. Overal maken ze gaten, en ze rijden overal in de weg. Maar wat helemaal a-sociaal is, is dat ze gewoon mijn fuchsia kapstok omver rijden. Hoe moet ik nu mijn jas ophangen op het stort?

Onderweg

Het is al weer een paar dagen geleden, dat ik mijn laatste blog geschreven heb. Ondertussen heb ik mijn draai aardig gevonden, en de dagen vliegen voorbij. Het is nu donderdag, en sinds afgelopen zaterdag is het hier stralend lenteweer, of in jargon "technisch weer". Geen wind, 15 graden, dus ik ben al aardig verkleurd. Helaas kun je hier op het zand niet even je handdoekje uitrollen, dus het bruine blijft beperkt tot je gezicht.

Ingang containerhaven Port 2000 Le Havre

Het project zelf loopt geheel volgens plan, en meer dan de helft van de spullen die we nodig hebben, zijn inmiddels op het werk aangekomen. Leidingen, droog grondverzet machines en een peilboot. De eerste kuubs worden inmiddels ook verzet. Kortom, ik heb het prima naar mijn zin. Helaas heb ik wel een koudje gevat door al dat stomme handjes schudden wat hier in La France gewoonte is. Geen naam zeggen, maar wel elkaar de hand schudden. Rare jongens die Fransen.

Hoezo, minder containeroverslag??

's Ochtends houd ik me voornamelijk bezig met het begeleiden van inkomende transporten door vrachtauto's, en 's middags ben ik zoveel mogelijk buiten op het werk om het grote plaatje in mijn hoofd te krijgen. De eerste week werd ik nauwlettend in de gaten gehouden door een grote musketrat, die zich hier op het werk schuil houdt.

Australisch uitspreken op zijn Steve Irwin's "look at the size of that fella'!!!!"

In het vak dat we gaan baggeren, is een natuurlijk meertje ontstaan afgelopen winter, en deze rat bevond zich in een prima jachtgebied. Totdat ik, in verband met onze werkzaamheden, het water heb laten weg lopen, en nu is hij gevlucht naar een naastliggend natuurgebied.

Even de stop eruit trekken

Grappig was ook wel om te zien hoe de Fransen stoeien met het enorme verschil tussen eb en vloed. Dat verschil is ongeveer 8 meter. Dus als je met eb aan het werk bent, en het wordt weer vloed, dan moet je dus geen technische problemen met je machine hebben. Volgens een Fransman: "Les machines n'aiment pas la marée".

Tijwerk? Altijd lastig!

Tenslotte nog een mooi plaatje vanuit mijn hotelkamer.

Stormy weather

Vandaag begon mijn 1e echte werkdag, en die begon stormachtig, qua weer. Gelukkig werd het 's middags wat beter. De eerste vrachtladingen stalen en drijvende persleiding zijn vandaag en gisteren binnen gekomen, en mijn taak was onder andere om te zorgen dat ze veilig op de juiste plek werd neergelegd. Soms vervloek ik ze wel eens, maar deze chauffeurs hadden een prima bakkie koffie gezet in hun vrachtauto. Dat smaakte zeker met dit weer, en stuk beter als die laffe Senseo die we in het Site Office hebben!

leiding lossen

Het team hier bestaat nu uit 8 man, en het is een leuke groep. Er is niks ongezelliger dan in je eentje eten. Gelukkig krijgen we ook nog een lokale secretaresse, dus niks te klagen.

Site office

Entree

Hieronder staat een foto, kijkend in westelijke richting, richting zee dus. Waar het containerschip ligt - let op het aantal containers dat naast elkaar staat op het achterdek - is een betsaande kademuur, en op de voorgrond van de foto, is een aannemer bezig een nieuw stuk kademuur te bouwen, lengte ongeveer 350 m. Aan de rechterkant daarvan zijn ze bezig een gat op te vullen. Als dat werk klaar is, dan mogen wij de linkerkant, dus de havenzijde, vrij maken van de grond die je er nu nog ziet liggen.

Nieuwe kademuur in aanbouw

Je praat dan over een hoeveelheid van ongeveer 1 miljoen m3. Dat wil je niet uit je voortuin scheppen, want dan ben je wel even bezig. Hiervoor gebruiken wij op dit werk een cutterzuiger - http://nl.wikipedia.org/wiki/cutterzuiger of http://www.boskalis.com/ - die hiervoor ongeveer 10 weken nodig heeft. De grond die zo'n cutterzuiger weggraaft, gaat als een water-grond-mengsel door een netwerk van stalen leidingen naar een opslag op de wal. Mijn werk is om ervoor te zorgen dat alles gereed ligt, als de cutterzuiger hier in Frankrijk aankomt, zodat dit dure werktuig meteen aan het werk kan.

Stormy weather

Aankomst

Vanmiddag met stralend weer, kwam ik aan in Le Havre. Eerst kennis gemaakt met het team dat hier al zit, en vervolgens kwartier gemaakt. Ik heb een hok voor mezelf, waar ik hopelijk weinig hoef te zitten; buiten wil ik zijn. Vandaag is ook begonnen met het leveren van de persleiding vanuit Nederland. Daar ga ik me morgen maar een gelijk mee bemoeien. Helaas hoorde ik ook vandaag dat de aankomst van het grote baggermaterieel pas half april is, en dan ben ik al weer terug in Nederland! Morgen zal ik vanaf kantoor meer berichten. Nu ga ik even slapen.

Voorbereidingen

Ter voorbereiding op mijn franse avontuur heb ik van 23 t/m 25 februari een 3 daagse cursus op een baggerschip-simulator gedaan. Het was een bijzondere cursus, waarin nog net niet digitale zeemeeuwen door het beeld vlogen. Tijdens deze cursus had ik ook een prettig weerzien met een oude buurman, waar ik ooit als klein jochie het achterraam van zijn huis had ingetrapt met een voetbal. En dat was ook het 1e wat hij zich herinnerde. Oeps.

Daarna was het tijd om de EHBO curus te volgen in het Havenziekenhuis van 2 t/m 4 maart. De cursus werd gegeven door oud marine artsen, dus bepaald geen watjes. Ook was er een arts die vertelde dat de Schepper onze hersenen zo prachtig heeft vormgegeven, en vervolgens uitlegde dat de plek van de schedel bij je slapen, door evolutie zo dun zijn gemaakt, om zoveel plaats te hebben voor je kauwspieren. Ik heb hem verder maar niet gevraagd dat toe te lichten, Schepper vs. evolutie. Toch is het erg prettig het EHBO diploma op zak te hebben want op een groot project gebeurt altijd wat.

Tenslotte moest ik donderdag 6 maart naar een tropenkeuring - ja ik weet dat Frankrijk geen tropen is, maar dat is nu eenmaal de procedure bij uitzending naar het buitenland - in het Havenziekenhuis. Bloeddruk, hartfilmpje, (over)gewicht, alles was prima in orde. Daarna nog een longfoto, beetje bloed prikken en een paar vaccinaties voor het geval dat ik nog een keer naar een echt tropengebied moet. Ik vroeg nog aan die verpleegkundige: "Word je er ziek van?". Een beetje verhoging was het antwoord. Jaja, ik heb er nu nog last van, en het is inmiddels zondag! Maar goed, de één zal wel wat sterker zijn als een ander.

Vandaag is het dus zondag, en dat betekent spullen pakken, en Robin verhuizen naar opa en oma bv. Hij heeft daar zijn eigen kamer, maar hij ziet er vanzelfsprekend erg tegen op. We zijn nu zo'n 8 jaar samen, en dan is 4 weken niet bij elkaar zijn toch ineens een hele lange tijd. Maar ik ben ook wel nieuwsgierig naar hoe dat gaat. Mijn werk is nu eenmaal bij een internationaal bedrijf, en het zal zeker meer gaan voorkomen dat ik naar het (verre) buitenland moet, voor een korte of wat langere tijd.

Maandagmorgen vertrek ik dus per auto naar Le Havre, en ik heb er erg veel zin in, hoewel ik mijn kereltje in het begin heel erg zal missen. Maar ik weet dat hij in goede handen is, zodat ik me daarover geen zorgen hoef te maken. De volgende berichten zal ik wat meer vertellen over wat ik daar precies ga doen.

Intro

Hallo iedereen,

Op deze blog wil ik mijn ervaringen delen tijdens mijn werk in Le Havre, Frankrijk. Ik vertrek op zondag 8 maart, en begin dan op maandag 9 maart als uitvoerder op het project. Na 4 weken mag ik weer naar huis, heel veel ervaringen rijker! Maandag 6 april ben ik terug, en dan heb ik 2 weken verlof, een soort van recover vakantie.